Αισθάνομαι αδύναμος να βιώσω τη χαρά,
όταν η πίκρα στην καρδιά μου αγκιστρώνεται γερά.
Η πίκρα της κατάκρισης, που γεννά την αδικία
και γίνεται από πρόθεση με βοηθό τη μοχθηρία.
Οργίζομαι περισσότερο, όταν με αδικούν
παρά, όταν επάνω μου, με τα λόγια τους ξεσπούν.
Στα λόγια έχω αντίδοτο ... την πένα μου προτάσσω
και με τεκμήρια ισχυρά, στη θέση τους, τους βάζω.
Η κρίση είναι χάρισμα για κείνον που την έχει,
μην την εκμεταλλεύεται ... πάντοτε να προσέχει.
Κατάχρηση μην κάμεις, γιατί ουδείς αλάθητος,
μπορεί και συ να γίνεις κατακριτής και άδικος.
Δε μπορείς ποτέ να ξέρεις, πως έχουνε τα πράγματα,
βλέπουμε των άλλων κι όχι τα δικά μας σφάλματα.
Ο λογισμός της κατάχρησης είναι ιδέα του Εγώ !
Φώναξέ το, να το νιώσεις : "απ' αυτή ν'
απαλλαγώ".
Η τάση να δικαιολογείς συχνά τον εαυτό σου,
με την περηφάνια σου μαζί, τονώνεις το Εγώ σου !
Η κρίση περισσότερο χρειάζεται την αγάπη
και κοίταξε μ' επιείκεια των άλλωνε τα λάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου