Ιστορίες του χωριού....Του Ανδρέα Μουντούρη. "Μικρές Αφροδίτες" (Μέρος δεύτερο.)

Στους κινηματογράφους όμως, για να δουν τις ταινίες που τους άρεσαν έπρεπε να πληρώσουν εισιτήριο και δυστυχώς χαρτζιλίκι απ' τους γονείς τους δεν υπήρχε, άλλωστε που να τα έβρισκαν κι εκείνοι τα χρήματα, φτωχοί άνθρωποι ήταν. Έπρεπε λοιπόν να δουλέψουν ή να βρουν κάποιον άλλο τρόπο για να αποκτήσουν εισόδημα. Την Άνοιξη και το Καλοκαίρι κατάφερναν να βγάζουν χρήματα δουλεύοντας σε διάφορες αγροτικές δουλειές κατ' αποκοπή. Όταν αρμάθιαζαν το δικό τους καπνό πήγαιναν κι αρμάθιαζαν σε κάποιους νοικοκυραίους, που είχαν μεγάλη παραγωγή και πληρωνόταν πενήντα λεπτά την αρμάθα. Ο Ανδρέας μάζευε κι αρμάθιαζε καπνό πολύ γρήγορα, τα χέρια του πήγαιναν λες κι ήταν μηχανή. Με το δεξί του χέρι κρατούσε σταθερά την τροχισμένη βελόνα του και με το αριστερό έπαιρνε 5 - 10 φύλλα καπνού κάθε φορά κι ένα - ένα τα περνούσε γρήγορα στη βελόνα. Έφτιαχνε περισσότερες από 40 αρμάθες την ημέρα. Αυτή τη δουλειά αν προσπαθούσε να την κάνει κάποιος άλλος που δεν ήταν μαθημένος σίγουρα θα κατατρυπούσε τα δάχτυλά του. Αλλά τι να πει κανείς, γι' αυτά τα παιδιά, που έτυχε να γεννηθούν μες στα καπνοχώραφα της Αιτωλίας. Άλλες πάλι φορές πήγαιναν κι έδεναν τριφύλλι τη νύχτα με το φως του φεγγαριού και πληρωνόταν με τις μπάλες που έδεναν. Άλλοι στο δέσιμο χρησιμοποιούσαν ξύλινα καλούπια, όμως οι νεαροί μας φίλοι χρησιμοποιούσαν μια σιδερένια μηχανή, που έκανε καλύτερη δουλειά κι είχε και μεγαλύτερη απόδοση. Ο ένας τροφοδοτούσε με σανό τη μηχανή κι ο άλλος ανεβοκατέβαζε το ξύλινο μοχλό πρεσάροντας τη μπάλα ... Σκληρή δουλειά και μάλιστα για δυο δεκαεξάχρονα αμούστακα παιδιά. Σήμερα, τη δουλειά εκείνη που έκαναν τα παιδιά ολόκληρη τη νύχτα, ένα σύγχρονο μηχάνημα την κάνει σε δέκα λεπτά ! Το Καλοκαίρι έβγαζαν μια χαρά το χαρτζιλίκι τους κι αρκετές φορές τους περίσσευαν και χρήματα για το σπίτι. Τα πράγματα δυσκόλευαν λίγο το Φθινόπωρο και το Χειμώνα, όμως φίλοι μου, όπως γνωρίζεται "Η πενία τέχνες κατεργάζεται".

Οι δυό μας φίλοι βρήκαν τη λύση με το κοκκολόι, για όσους δε γνωρίζουν τη σημασία της λέξης, κοκκολόι σημαίνει η συλλογή των απομεινάντων στο αγρόκτημα καρπών μετά τον τρύγο ή το μάζεμα της συγκομιδής. Στους πρώτους μήνες του Φθινόπωρου πήγαιναν για κοκκολόι στα καλαμπόκια και προς το τέλος και της αρχές του Χειμώνα πήγαιναν στις ελιές. Όμως, αγαπητοί μου κύριοι και χαριτωμένες μου κυρίες με το κοκκολόι δεν έβγαινε μεροκάματο, έπρεπε να γυρίζεις τον κάμπο όλη μέρα και είναι ζήτημα αν θα μάζευες πέντε δέκα κιλά, άδικος κόπος και τα παιδιά μας είχαν κι άλλες δουλειές να κάνουν, να πάνε στο σχολείο και να διαβάσουν. Έτσι οι φίλοι μας γύριζαν με τα ποδήλατά τους στον κάμπο, συνήθως τα μεσημέρια των Κυριακών, που δεν είχαν σχολείο, κι ενώ ο ένας έκοβε κίνηση μην τους δει κανένα ... αδιάκριτο μάτι, ο άλλος έμπαινε στα ατρύγητα καλαμπόκια και στα γρήγορα και πεταχτά γέμιζε το τσουβάλι του ...

Κάπως έτσι γινόταν και με το κοκκολόι στις ελιές. Αν βλέπατε το Βασιλάκη εν ώρα εργασίας θα λυνόσασταν από τα γέλια. Από την προηγούμενη μέρα κάνανε μια βόλτα και τσεκάρανε τις ελιές, κοιτούσαν ποιες είναι χαμηλές, για να τις φτάνουν από κάτω, κι αυτές που είχαν πολύ καρπό για να τελειώνουν γρήγορα. Την άλλη μέρα ο Ανδρέας φύλαγε "τσίλιες" κι ο Βασίλης μάζευε. Είχε στήσει το τσουβάλι όρθιο και το κρατούσε απ' τη μια μεριά με τα δόντια του κι απ' την άλλη με το αριστερό του χέρι, ενώ με το δεξί του άρμεγε τα κλαδιά που ήταν γεμάτα από ελιές κι αυτές έπεφταν κατ' ευθείαν στο τσουβάλι ...

Το χαρτζιλίκι από τ' αγόρια μας δεν τους έλλειπε, έτσι και τις ταινίες τους έβλεπαν, αλλά πήγαιναν και στο "Ελβετικό", όπου έτρωγαν κάθε φορά από δυό - τρεις μερίδες λουκουμάδες και κατά την αναχώρηση περνούσαν κι από το ζαχαροπλαστείο του Γκουρνέλου, να φάνε και τη σοκολατίνα ή το προφιτερόλ τους ! Όπως, καταλαβαίνετε η φτώχεια θέλει καλοπέραση !

Για να καλύψουν την απουσία τους από το σπίτι έλεγαν, ο Ανδρέας, πως πάει στο σπίτι του Βασίλη να διαβάσουν, κι ο Βασίλης πως πάει στο σπίτι του Ανδρέα. Κάποια μέρα πληροφορήθηκαν , πως στον κινηματογράφο "Παλλάς" προσεχώς θα παιζόταν το έργο "Μικρές Αφροδίτες" και περίμεναν πως και πως !

Για την υπόθεση του έργου είχαν διαβάσει σχετικά στο περιοδικό "Ρομάντζο" ... αλλά και ποιος νοιαζόταν για την υπόθεση, αυτούς τους έκαιγε η επιθυμία να δουν γυμνή την "Άρτα" την όμορφη γυναίκα ενός ψαρά, ο οποίος μαζί με τους άλλους άντρες του χωριού ξανοίγονταν για πολλές μέρες στις θάλασσες, όπου πήγαιναν για ψάρεμα. Η Άρτα καθώς και η 12χρονη Χλόη ήταν από τις μοναδικές γυναίκες του χωριού, που καθημερινά ξεπόρτιζαν και κρυφά η μία απ' την άλλη, συναντούσαν στο γιαλό δυό νομάδες βοσκούς, που έτυχε να περάσουν απ' τα μέρη τους, τον Τσάκαλο και τον Σκύμνο. Ανάμεσά τους ξεκινά ένα παιχνίδι μικρο-προκλήσεων που δε μετουσιώνεται ανοιχτά σε ερωτική πράξη, σε αντίθεση με την Άρτα, που στην αρχή αρνείται το ερωτικό κάλεσμα του Τσάκαλου, για να υποκύψει τελικά σε μια σπηλιά, κάτω από το βλέμμα του Σκύμνου και της Χλόης, οι οποίοι τους παρακολουθούν από μια σχισμάδα.

Έρχεται η στιγμή που οι βοσκοί πρέπει να φύγουν, κι ο Σκύμνος αρνείται επίμονα. Δε θέλει με τίποτα να αποχωριστεί την αγαπημένη του Χλόη, που την ερωτεύτηκε παράφορα. Εν τω μεταξύ, ο Λύκας μουγκός έφηβος βοσκός, βρίσκει τη Χλόη και την κάνει με τη βία δική του. Ο Σκύμνος μπροστά στη θέα της αγαπημένης του να υποκύπτει στην ορμή ενός άλλου, χωρίς να γνωρίζει τι ακριβώς είχε προηγηθεί, αφήνεται να παρασυρθεί από τα κύματα της θάλασσας, αγκαλιά μ' έναν νεκρό πελεκάνο. Τα όσα διαδραματίζονται στην ταινία, υποτίθεται πως συνέβησαν το 200 π.χ. Στην ταινία πρωταγωνίστησαν οι ηθοποιοί Τάκης Εμμανουήλ και Ελένη Προκοπίου. Η ταινία με τίτλο "Μικρές Αφροδίτες" το 1963 απέσπασαν στο φεστιβάλ του Βερολίνου το βραβείο της καλύτερης ταινίας !

Η προβολή της ταινίας συνέπεσε με τις γραπτές εξετάσεις του Α΄ εξαμήνου και την επόμενη οι φίλοι μας έγραφαν Αρχαία Ελληνικά, όμως το είχαν αποφασίσει να μην χάσουν με τίποτα την ταινία. Από τις τρεις παρά τέταρτο βρίσκονταν έξω από τον κινηματογράφο, όμως η προβολή της ταινίας, λόγω της μεγάλης προσέλευσης θεατών, άρχισε από τις 2. 00΄η ώρα !

Μπήκαν στην σκοτεινή πλατεία, ενώ ήδη η προβολή είχε αρχίσει και με το αχνό φως, απ' το αντιφέγγισμα του προβολέα που έπεφτε στην οθόνη, βρήκαν δυο κενές θέσεις και κάθισαν. Δεν πέρασαν ούτε δυό λεπτά κι ο Ανδρέας μες στο ημίφως διέκρινε δυο γνωστές ανθρώπινες φιγούρες να κάθονται στις διπλανές θέσεις.

Ήταν οι καθηγητές τους Καλλιακώστας και Μέντης. Ο Καλλιακώστας είχε γίνει ο "Ιαβέρης" της Τάξης, ούτε λεπτό δεν τους άφηνε από τα μάτια του. Ο Ανδρέας σήκωσε γρήγορα το γιακά του σακακιού του και με το χέρι του προσπαθούσε να κρύψει το πρόσωπό του, στη συνέχεια γύρισε προς τη μεριά του φίλου του και ψιθυριστά του ζήτησε με τρόπο να σηκωθεί και να φύγουν. Την πατήσαμε του είπε, δίπλα μας είναι ο Καλλιακώστας με τον Μέντη ! Την ίδια στιγμή, που σκυφτά κι αθόρυβα, σηκώθηκαν να φύγουν ο Ανδρέας ένιωσε ένα τράβηγμα στο πίσω μέρος του σακακιού του και τη φωνή του Καλλιακώστα που του έλεγε: Ρε τα πουλάκια μου ! Μου θέλετε μικρές Αφροδίτες κι αύριο γράφετε Αρχαία Ελληνικά ; Ήθελα να δω βρε αθεόφοβοι, τι θα γράψετε ...

- Καθίστε τώρα μιας κι ήρθατε, μην πάνε χαμένα και τα εισιτήρια ή μάλλον πηγαίνετε να καθίστε κάπου αλλού ... μην εκτεθούμε κιόλας ... θα μας δει κανένας χριστιανός και θα πει, ότι σας προάγουμε στην ακολασία ... κι αύριο πρωί - πρωί πριν το διαγώνισμα θα σας περιμένω στο γραφείο του κυρίου Γυμνασιάρχη.
- Μα, κύριε καθηγητά, σας παρακαλούμε μη μας καταστρέψετε, αν αποβληθούμε κι αυτή τη φορά θα χαλάσει η διαγωγή μας ... και σεις στην ηλικία μας σίγουρα θα πήγατε να δείτε μια ερωτική ταινία. Δεν κάναμε κάποιο έγκλημα, νέοι άνθρωποι είμαστε κι είναι φυσικό να βράζει το αίμα μας...

- Στη δική μας ηλικία δεν παιζόταν αυτά τα αίσχη !

- Κι αφού τα θεωρείτε αίσχη, εσείς γιατί τα παρακολουθείτε ;

- Α, είσαι και ανάγωγος Τολμηράκη, εμείς φροντίζουμε για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των μαθητών μας κι είμαστε εδώ να σας παρακολουθούμε.

- Το βλέπω κύριε καθηγητά, μας συγχωρείτε, έχετε δίκιο !

- Δε γνωρίζατε, πως η ταινία ήταν αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους και πως οι σχολικοί κανονισμοί απαγορεύουν οι μαθητές να τις παρακολουθούν, πόσο μάλιστα στην περίοδο των διαγωνισμών ;

Φυσικά, όλα αυτά ελέχθησαν κατά τη διάρκεια του διαλλείματος.

Οι φίλοι μας σηκώθηκαν να φύγουν, όμως τελικά δεν έφυγαν. Πήγαν στο κιλικίο και μόλις τέλειωσε το διάλλειμα ανέβηκαν στον εξώστη και παρακολούθησαν από εκεί την ταινία και μάλιστα για δεύτερη φορά.

Το πρωί στο δρόμο για το σχολείο το θέμα συζήτησης ανάμεσα στους δύο φίλους δεν ήταν τ' αρχαία ελληνικά, αλλά η ταινία με τις "Μικρές Αφροδίτες".

- Η μικρή Χλόη όμορφη ήταν, όμως ρε φίλε πολύ στεγνή κι ασχημάτιστη. Είδες τα πόδια της; Ήταν πολύ αδύνατα και τα βυζιά της μόλις που άρχισαν να φουσκώνουν ... - Ενώ η Άρτα, τι γυναικάρα ρε πούστη μου ... με τις μπουτάρες της, την κορμάρα της και τι όμορφα βυζιά, όρθια και σφιχτά ... είδες πόσο μεγάλες είναι οι ρόγες της ;

- Δεν έχει όμως πολύ μεγάλα βυζιά, βέβαια εμένα, αν τα είχα δε θα με χαλάγανε κι έτσι που είναι ...

- Τι τα θέλεις και τα πολύ μεγάλα, να κρέμονται μέχρι την κοιλιά της, σαν της γύφτισσας που είδαμε προχτές στο σιντριβάνι, όταν τα έβγαλε έξω για να ταΐσει το μωρό της.

- Έχω παρατηρήσει ρε φίλε μου, ότι όλες οι χορεύτριες έχουν μικρά βυζιά, αλλά από κορμί και μπούτια σκίζουν ... η Προκοπίου εκτός από ηθοποιός είναι και χορεύτρια.

- Ναι, όλες οι χορεύτριες γυμνάζονται πολύ, δεν έχουν καθόλου λίπη, γι' αυτό έχουν και μικρό στήθος, όμως είναι σφικτό και στητό και σε φτιάχνει περισσότερο ... Πάντως ρε μάγκα μου, τα μάτια της είναι σχιστά και το πρόσωπό της πανέμορφο, λες και την έφεραν από κανένα νησί της Ανατολής, της Ινδονησίας ας πούμε, έχει  εξωτική ομορφιά !!!

- Εγώ πάντως, ένα έχω να σου πω, να μαζέψουμε λεφτά και να πάμε καμιά μέρα στις πουτάνες, γιατί με την αγαμία που μας δέρνει, βλέπω τη μαλακία να πηγαίνει σύννεφο .....
Αργότερα, όταν έφτασαν στο Γυμνάσιο πήγαν κατ' ευθείαν στο Γραφείο του Γυμνασιάρχη. Εκείνος δεν τους ζήτησε καν ν' απολογηθούν, φαίνεται πως είχε πειστεί πλήρως, από την αναφορά των δύο καθηγητών.

Μετά τη συγκέντρωση των μαθητών και την καθιερωμένη πρωινή προσευχή ο Γυμνασιάρχης ακούστηκε απ' τον εξώστη του Γυμνασίου να φωνάζει και ν' ακούγεται σχεδόν σ' όλη τη Γαβαλού : Οι μαθητές της ΣΤ΄ Τάξεως Σκανδαλάκης Ανδρέας και Τολμηράκης Βασίλειος αποβάλλονται επί 3ήμερον, διότι εθεάθησαν, από καθηγητές του Γυμνασίου μας, εις κινηματογράφον της πόλεως του Αγρινίου, να παρακολουθούν ταινία "Αυστηρώς ακατάλληλον" δι' ανηλίκους, επίσης δεν έφερον επί της κεφαλής των το σχολικόν πηλίκιον, ως όφειλαν, ενώ έκαναν χρήση δικύκλων σε ώρες ακατάλληλες, παραβιάζοντας τους ισχύοντας κανονισμούς της γυμνασιακής εκπαίδευσης ....

Έτσι η διαγωγή των δύο μαθητών μας, από "Κοσμιοτάτη" έγινε "κοσμία".

Όσο, για το γραπτό διαγώνισμα, οι άτακτοι και ζωηροί μαθητές μας δεν τα πήγαν κι άσχημα. Ο Ανδρέας έγραψε για 14 κι ο Βασίλης για 12. Εκείνη την εποχή δεν έβαζαν μεγάλους βαθμούς. Αυτός που έγραφε για άριστα, το πολύ - πολύ να έπαιρνε 16.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς οι δυό φίλοι, αν και τους χάλασαν τη διαγωγή, προβιβάστηκαν για την επόμενη τάξη, την εβδόμη, κι επειδή δεν άντεχαν άλλο την αυστηρή επιτήρηση των καθηγητών αποφάσισαν να μετεγγραφούν στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου. Του δυό φίλους ακολούθησαν στο Αρρένων κι οι υπόλοιποι μαθητές του χωριού, άλλωστε το Αγρίνιο ήταν και πιο κοντά, απ' ότι η Γαβαλού. Όμως, τα πράγματα στο Αγρίνιο δεν ήταν και τόσο εύκολα όσο τα περίμεναν ... μπορεί να μην είχαν τον Καλλιακώστα, τον καθηγητή της θεολογίας, να τους παίρνει όλη μέρα από πίσω, αλλά το ποιοτικό επίπεδο ήταν πολύ ανεβασμένο κι από πλευράς μαθητών αλλά κι από πλευράς εκπαιδευτικών. Για παράδειγμα, ο Ανδρέας που στη Γαβαλού ήταν απ' τους πρώτους στην τάξη, αν όχι ο πρώτος, στο Αγρίνιο ήταν απλά μεταξύ των καλών ... Αποτέλεσμα, στο τέλος της χρονιάς προβιβάστηκαν μόνο τρεις μαθητές. Οι υπόλοιποι που έμειναν στάσιμοι αναγκάστηκαν την επόμενη χρονιά, να επιστρέψουν ξανά στο Γυμνάσιο Γαβαλούς.

Το σχολικό έτος (1966-1967) αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου περίπου ογδόντα μαθητές. Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση έδωσαν εξετάσεις οι εβδομήντα πέντε και πέρασαν σχεδόν όλοι και μάλιστα δώδεκα εξ αυτών πήρανε υποτροφία. Η επιτυχία ήταν τεράστια. Αυτό που συνέβη ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, ακόμη και οι καθηγητές τους δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.

Το Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου είχε γράψει τη δική του ιστορία. Η Τάξη του 1967 παρέδωσε στην κοινωνία σπουδαίους ανθρώπους, μεγάλους επιστήμονες και επιτυχημένους επαγγελματίες. Έδωσε γιατρούς, πολιτικού μηχανικούς, λογοτέχνες, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, οικονομολόγους, καθηγητές, δασκάλους, δημόσιους λειτουργούς.
Οι δυό μας φίλοι , που μπήκαν από νωρίς στα βάσανα και στη βιοπάλη, που έμαθαν να δουλεύουν από μικροί, στο τέλος τα κατάφεραν στη ζωή τους μια χαρά και πρόκοψαν !

Ο Ανδρέας σπούδασε Οικονομικά κι έκανε καριέρα στα Δημοσιονομικά. Ο Βασίλης κι αυτός σπούδασε δουλεύοντας, ενώ συγχρόνως ασχολείτο με τουριστικές επιχειρήσεις. Τέλειωσε μηχανικός κι αργότερα διορίστηκε καθηγητής στα Τ.Ε.Ι. στη Σχολή Δομικών Έργων, σήμερα είναι πλέον ιδιοκτήτης μεγάλης Ξενοδοχειακής Επιχείρησης σ' ένα κοσμοπολίτικο ελληνικό νησί !!!

Όσο για τις δυό Μαρίες, κι εκείνες έκαναν καριέρα και πρόκοψαν, η μία έγινε δικηγόρος κι η άλλη ηθοποιός. Με την ηθοποιό ο Ανδρέας εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να είναι φίλοι και να έχουν επικοινωνία ! Με την δικηγόρο συναντήθηκαν τυχαία στο Αγρίνιο σε κάποιο Καφέ, πριν δυο χρόνια, εκείνη τον γνώρισε και του μίλησε ... Πάντως του φάνηκε πολύ γερασμένη, λες κι ήταν μάνα του έμοιαζε ... ενώ, η ηθοποιός παραμένει νέα κι όμορφη, λέτε να έκανε λίφτινγκ ;